Kiedy wbiegłyśmy do lasu, czułam strach całej zwierzyny. Przeszedł mnie dreszcz, jednak nie to było teraz ważne. Zaczęłam robić swoje.
Las znów zrobił się zielony, kwiaty zakwitły. Po chwili zaczęłam śpiewać, wołając zwierzynę. Po chwili już czułam ich radość, wesołość.
Na moim ramieniu usiadła śliczna sikorka modra.
- Cześć, piękna... - szepnęłam, patrząc na ptaszka. Odpowiedziała mi słodkim głosikiem. Po chwili odleciała, a ja zobaczyłam ciężko rannego Rixatusa leżącego na ziemi. Podbiegłam do niego.
- Co mu się stało?! - krzyknęłam
- Zrobiłam z nim to co powinnam. - warknęła Skay i odeszła
Nie mogłam go tu zostawić. Może i to była kara, ale nie mogłam pozwolić, aby umarł.
Zrobiłam mu opatrunki, po czym ocknął się.
<Rix? Już wszystko ok?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz