Obudziłem się rześki jak zwykle pewnego słonecznego poranka. Gdy się dowiedziałem że kiedyś moja kumpela Kiiy będzie alfą bardzo się ucieszyłem.
Postanowiłem dziś jej poszukać i pogratulować.
Poszedłem pierwsze do lasu Artemidy by sobie pospacerować i się umyć. Wskoczyłem do wody i jak już się wykąpałem poszedłem upolować coś. Zobaczyłem piękną łanię unikatową - bardzo smaczną. Widać było że ma już ślady po innych atakach i jest osłabiona. Szybko rzuciłem się na nią i zarazem poraniłem jej nogi żeby jednak nie uciekła. Wziełem łanię na plecy aż nagle zobaczyłem grom z jasnego nieba - Kiiyuko.
Szybko podbiegłem do niej zostawiając łanię w krzakach.
- Kiiy! Tak miło cię znowu widzieć!
- Picallo! Cześć, mnie ciebie też.
- Co słychać? - zapytała.
- Dobrze, nie po to chciałem się z tobą spotkać.
- A chciałeś? - znów zapytała.
- Tak, chciałem ci serdecznie pogratulować za zostanie Alfą - odruchowo pocałowałem ją w czoło po przyjacielsku.
- Dziękuje, już dużo osób mi gratulowało.
- Chciałem ci coś dać. Zamknij oczęta.
Gdy już otworzyła oczka to na jej łapie wisiała bransoletka którą sam zrobiłem:
- Jest... jest - wybełkotała
- Czekaj jeszcze ja raz ci coś powiem, nie chcę żeby to tak wyszło że cię podrywam czy coś bo masz wyższy stopień w hierarchi i tak zawsze czułem się od ciebie gorszy więc nie uznaj tego za jakieś zaloty, teraz powiedz.
< Kiiyouko? dokończysz?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz